از آنجا که زعفران کالایی پر بها و گران قیمت است و همچنین عامه مردم شناخت کمتری از گیاه و مشخصات ظاهری زعفران حقیقی دارند از قدیم الایام وارد کردن ناخالصی ها در آن بوسیله شیادان معمول بوده است. بطوریکه ابوریحان بیرونی در قرن پنجم از زعفران مغشوش در کشمیر خبر می دهد. علاوه بر این ابن اخوه در قرن هفتم ضمن معرفی انواع تقلبات در مواد غذایی در مورد زعفران می نویسد، برخی زعفران را با گوشت قرمز یا گوشت سرخ کرده می آمیزند بدین سان که گوشت با زعفران می خیسا نند و بعد بدان نمک می پاشند و خشک می کنند و به زعفران می آمیزند. زعفران تقلبی را بدین شناسد که اندکی از آن در سرکه می خیسانند، اگر بهم پیوست و فراهم آمد مغشوش وگرنه خالص می باشد. امروزه نیز گفته می شود که بعضی مواد را با زعفران ترکیب کرده و به آن خاصیت ناخالصی می دهند. از جمله خاک سرخ ، تازهای ذرت ، گل کاجیره (گل رنگ اصفهان)  و کاسبرگ گل همیشه بهاراضافه می کنند. نوع دیگر تقلب آن است که زعفران را در جای مرطوب نگهداری می نماید تا وزن آن سنگین شود.